14ο μέρος
Ο Σόζερ και το καράβι των ψυχών
Ο Σόζερ και το καράβι των ψυχών
Τα παιδιά δεν πίστευαν στα μάτια τους. Πέρασαν από το δάσος του Ηλ και προχωρούσαν για τον επόμενο σταθμό τους. Όλοι μαζί πιασμένοι χέρι, χέρι κινήθηκαν προς το λευκό κύκλο που βρισκόταν μπροστά τους. Όταν πέρασαν μέσα από αυτόν, μια δίνη αέρα τους παρέσυρε πάρα πολύ ψηλά στα σύνεφα και ξαφνικά άρχισε να τους κατεβάζει προς τα κάτω.
Χωρίς να το καταλάβουν βρέθηκαν στη μέση της θάλασσας. Μέχρι να βρουν ο ένας τον άλλον πέρασε λίγη ώρα.
- Και τώρα τι θα κάνουμε; ρώτησε η Κίρα.
- Δεν ξέρω Κίρα. Μπορείς να σκεφτείς τι σου είπε ο γέρος; τη ρώτησε ο Κοράν.
- Νομίζω ότι μετά το δάσος του Ηλ θα πρέπει να βρούμε το καράβι των ψυχών ή κάπως έτσι. Ναι, μου είπε για το καράβι των ψυχών.
- Εδώ που είμαστε μόνο κανένα καρχαρία ή καμιά φάλαινα μπορεί να συναντήσουμε, είπε τρομαγμένος ο Λίνος.
- Μείνετε κοντά. Είναι σημαντικό αυτή τη στιγμή να μείνουμε μαζί. Μείνετε κοντά.
Το ύφος του Κοράν ήταν επιτακτικό. Κάτι του έλεγε ότι τα πράγματα σε αυτή τη φάση του ταξιδιού δεν θα ήταν και τόσο ρόδινα. Σε λίγη ώρα και ενώ είχαν αρχίσει να ψιλοχάνουν τις αισθήσεις τους, ένα καράβι έκανε την εμφάνισή του. Ο καπετάνιος του, τους είχε δει και πλησίασε να τους μαζέψει. Μια σχοινένια σκάλα έπεσε κοντά τους και άρχισαν να ανεβαίνουν ο ένας μετά τον άλλον σιγά, σιγά στο καράβι. Παρατήρησαν ότι ενώ στο δάσος του Ηλ φορούσαν τους λευκούς τους χιτώνες, τώρα είχαν πάλι τα ρούχα τους. Μόνο που αυτή τη φορά ήταν βρεγμένα και δεν είχαν και τα πράγματά τους μαζί. Καθένας που ανέβαινε στο καράβι αντίκριζε μια φιγούρα, όχι και τόσο ευχάριστη. Ένα κουτσό μαυρογένη καπετάνιο, με ένα πλατύ καπέλο που κρατούσε στο χέρι του ένα μπαστούνι και το κουνούσε συνέχεια. Το καράβι ήταν ένα παλιό πειρατικό καράβι και όλοι οι άνθρωποι που ήταν εκεί ήταν δεμένοι στο κατάστρωμα με αλυσίδες εκτός από τον καπετάνιο. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν αλυσοδεμένοι. Μόλις ανέβηκε και ο Ανος, ο καπετάνιος τους συστήθηκε.
- Καλώς ήρθατε στο καράβι των ψυχών. Στο καράβι μου δηλαδή. Είμαι ο καπετάνιος Σόζερ, ο καπετάνιος του καραβιού.
Ένα γέλιο τρανταχτό του ξέφυγε και άρχισε να σιγομουρμουρίζει ένα σκοπό…“ ψυχές που κάνουν κύκλους, έξω απ’ τον κύκλο θα βρεθούν.. ψυχές που κάνουν κύκλους μέσα στον κύκλο θα βρεθούν.. ψυχές που κάνουν κύκλους, είναι ψυχές δικές μου για πάντα υπόδουλές μου…. Χα , χα , χα,”
Ύστερα συνέχισε..
- Για να σας πω τους όρους αυτού του καραβιού θα πρέπει να έρθετε κοντά μου παιδιά μου. Πλησιάστε.
Με το μπαστούνι του τους έδειξε ένα μέρος για να καθίσουν. Η φιγούρα του, τους φόβιζε. Η εικόνα του ήταν τρομαχτική. Και όλοι αυτοί οι αλυσοδεμένοι…
- Εδώ, καθίστε εδώ δίπλα μου και ακούστε τους όρους μου. Σε αυτό το καράβι μόνο εγώ βάζω όρους και κανένας άλλος. Όλοι οι υπόλοιποι ακολουθούν τους όρους μου. Και υπάρχει μόνο ένας όρος. Ότι βάζω όποιον όρο θέλω εγώ, όποτε θέλω εγώ, χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσω σε κανέναν τίποτα. Οι όροι μου δεν έχουν καμία λογική εκτός από τη λογική τη δική μου. Και όποιος δεν τους ακολουθήσει να τι παθαίνει.
Με το μπαστούνι του, τους έδειξε τις αλυσίδες που είχαν οι άνθρωποι στα πόδια τους. Τα χέρια τους και το σώμα τους ήταν ελεύθερα αλλά τα πόδια τους ήταν τελείως δεμένα. Και ήταν όλοι γυμνοί, φορούσαν μόνο ένα περίβλημα στη μέση τους και τίποτε άλλο. Ήταν κουλουριασμένοι και κοιτούσαν χάμω. Κανείς δεν μπορούσε να δει τα μάτια τους.
- Είναι οι ψυχές και είναι δικές μου, συμπλήρωσε ο Σόζερ, για να μην υπάρξει καμία απορία.
Και καμία από τις ψυχές δεν σήκωνε το κεφάλι. Ήταν ακίνητες. Και ούτε μιλούσαν. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι σκλάβοι είχαν καλύτερη μοίρα.
- Δεν κρυώνουν καπετάνιε Σόζερ; ρώτησε ο Κοράν.
- Οι ψυχές ποτέ δεν κρυώνουν. Είναι πάντα κρύες και ότι είναι κρύο δεν κρυώνει. Το πολύ, πολύ να ζεσταθεί λίγο, αν ζεστάνει ο καιρός. Και καλύτερα για σας να με φωνάζετε σκέτο καπετάνιε. Το υπόλοιπο είναι περιττό. Δεν υπάρχει άλλος Σόζερ και ειδικότερα δεν υπάρχει άλλος καπετάνιος Σόζερ.
Γέλασε και μετά συνέχισε.
- Επαναλαμβάνω ότι οι όροι του καραβιού είναι πολύ απλοί. Στην πραγματικότητα είναι μόνο ένας. Θα κάνετε, κάθε φορά, ότι ακριβώς σας λέω. Χωρίς διαμαρτυρίες και συζητήσεις. Δεν έχουμε να συζητήσουμε τίποτε. Αν δεν κάνετε έστω και μια φορά ότι σας λέω, μια αλυσίδα θα βρεθεί στα πόδια σας χωρίς να το καταλάβετε και αυτή την αλυσίδα μόνο εγώ μπορώ να τη βγάλω.
Κούνησε το μπαστούνι του με ένα περίεργο τρόπο και είπε μια πρόταση που ακούστηκε σαν “άλυσους κούρους αβάντι” και αμέσως μια αλυσίδα βρέθηκε στα πόδια του Κοράν. Ο Σόζερ γέλασε. Όταν σιγουρεύτηκε ότι όλοι το είδαν αυτό ξανακούνησε το μπαστούνι του, με τον ίδιο περίεργο τρόπο και είπε “άλυσους κούρους αβίντι” και αμέσως η αλυσίδα έφυγε από τα πόδια του Κοράν.
Ύστερα με αυστηρό ύφος, τους τόνισε.
- Αυτή ήταν μια μικρή επίδειξη για το τι μπορεί να γίνει σε κλάσματα δευτερολέπτου. Και είπα υπάρχει μόνο ένας όρος και αυτός είναι ότι θα κάνετε ότι ακριβώς σας λέω εγώ. Χα, χα , χα…
Έφυγε προς το καμαρίνι του κουνώντας το μπαστούνι του και τα παιδιά πίσω του είχαν μείνει άφωνα.
- Αυτό είναι λοιπόν το καράβι των ψυχών, μονολόγησε η Κίρα.
- Τι σου είπε Κίρα ο γέρος για το καράβι αυτό; Σου ανέφερε το Σόζερ; Είναι σημαντικό να θυμηθείς τι σου είπε για το καράβι των ψυχών, της είπε ο Κοράν.
Η Κίρα τα είχε χάσει. Δεν μπορούσε να θυμηθεί. Άρχισε να ξύνει το κεφάλι της. Το κουνούσε πέρα δώθε, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί. Σε μια στιγμή έβγαλε ένα επιφώνημα και είπε.
- Δεν είμαι σίγουρη αλλά μου είπε κάτι σαν, σαν… Είπε πως για να φτάσουμε στην Κιράνα θα πρέπει να βρούμε το καράβι των ψυχών και να ελευθερώσουμε τις ψυχές που κρατάει δεμένες ο καπετάνιος. Μετά το καράβι θα μας οδηγήσει στη γη της Καθαρής όπου θα αφήσουμε τις ψυχές να κατέβουν και ύστερα το καράβι θα μας πάει μόνο του σε κάποιο μέρος που λέγεται…να δείτε πως λέγεται…
Πάλι έξυσε το κεφάλι της αλλά δεν θυμόταν.
- Δεν θυμάμαι πως ακριβώς λέγεται, ήταν κάτι σαν η χώρα του άλλοτε, κάτι τέτοιο.
-Η χώρα του αλλού, η χώρα του αλλού, φώναξε ενθουσιασμένος ο Ανος. «Για τη χώρα του αλλού μιλάς, ήταν στο τραγούδι του Μοκίρ όταν είμασταν στο άρμα μαζί του. Εκεί βρίσκεται η Κιράνα, το έλεγε ο Μοκίρ στο τραγούδι του. Η χώρα του αλλού.»
- Εντάξει, Ανο, εντάξει. Τώρα ας ασχοληθούμε με το καράβι των ψυχών γιατί εδώ είμαστε. Σου είπε μήπως Κίρα ο γέρος πως θα ελευθερώναμε τις ψυχές;
- Όχι, αυτό δεν μου το είπε Κοράν. Δεν μου είπε λεπτομέρειες σχετικά με το καράβι των ψυχών. Και για να σου πω την αλήθεια, ούτε για τον Σόζερ μου είπε τίποτε. Περίεργο αυτό, θα έπρεπε να μου έχει πει κάτι. Και είμαι σίγουρη, για το Σόζερ δεν μου είπε απολύτως τίποτα.
- Θα πρέπει να κλέψουμε το μπαστούνι του Σόζερ. Με αυτό κρατάει δεμένες τις ψυχές αυτός ο αχρείος. Διαφορετικά δεν γίνεται. Δεν μπορούμε να σπάσουμε τις αλυσίδες και όσο αυτός έχει το φοβερό αυτό μπαστούνι, κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Αυτό το μπαστούνι είναι και η δύναμή του. Θα πρέπει να το κλέψουμε.
- Αυτό δεν είναι και εύκολη υπόθεση Λίνο. Με μια κίνηση θα δεθούμε όλοι σαν τα ποντίκια και ύστερα τέλειωσε η ιστορία. Θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Πάρα πολύ.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρότασή του ο Κοράν και η πόρτα του καταστρώματος άνοιξε. Ο Σόζερ έκανε την εμφάνισή του κρατώντας ένα μπουκάλι ρούμι στο άλλο του χέρι.
- Ε, εσύ νεαρέ. Έλα εδώ. Και έδειξε με το μπαστούνι του τον Κοράν.
Ο Κοράν σηκώθηκε και δειλά, δειλά τον πλησίασε. Στάθηκε μπροστά του με το κεφάλι χαμηλά.
- Πάρε εκείνο τον κουβά με το νερό και άρχισε να βρέχεις τις ψυχές. Όχι πολύ νερό όμως. Λίγο στην κάθε μία. Και γρήγορα.
Με το μπαστούνι του, του έδειξε τον κουβά με το νερό. Ο Κοράν κινήθηκε γρήγορα προς τα εκεί και άρχισε να τις βρέχει βουτώντας το χέρι του στον κουβά και πιτσιλίζοντάς τες μία, μία. Αλλά είτε το έκανε, είτε όχι, δεν υπήρχε καμία αντίδραση από μέρους τους. Ο Σόζερ παρακολουθούσε τον Κοράν με μισό μάτι.
Σε λίγο του φώναξε.
- Λιγότερο νερό παιδαρέλι. Είτε το ρίχνεις, είτε όχι, δεν έχει καμία σημασία και το νερό δεν είναι για ξόδεμα.
Ο Κοράν ακολουθούσε χωρίς κανένα δισταγμό τις οδηγίες του προκειμένου να κερδίσει χρόνο για να δει τι θα κάνει. Σε κάποια στιγμή η Κίρα σκέφτηκε να κάνει μια κίνηση χωρίς να ρωτήσει κανένα από τους υπόλοιπους. Ρώτησε το Σόζερ.
- Καπετάνιε γιατί αυτές οι ψυχές είναι δεμένες;
- Περίεργη είσαι μικρή, ε.. μικρή, πως σε λένε;
- Κίρα.
- Περίεργη είσαι μικρή Κίρα. Αλλά θα σου απαντήσω γιατί η περιέργειά σου αυτή τη στιγμή με βολεύει. Αν οι ψυχές ήταν ελεύθερες θα μου έφευγαν και για κάθε ψυχή που φεύγει, εγώ χάνω ένα κομμάτι του χρόνου μου. Δεν πρέπει να φύγει ποτέ καμία ψυχή, είναι όλες δικές μου και θα μείνουν για πάντα δικές μου. Η μόνη περίπτωση να φύγει μια ψυχή είναι να έρθει μια άλλη. Σε αυτή την περίπτωση απελευθερώνω κάποια και τη στέλνω εκεί από όπου ήρθε η άλλη και έτσι το καράβι μου έχει συμπληρωμένο αριθμό ψυχών και κάθε ψυχή που φεύγει με αυτό τον τρόπο επιστρέφει πίσω κάποτε. Εγώ διατηρώ την ομορφιά μου και το στυλ μου, αλλά και το χρόνο μου. Δεν πρέπει να φύγει καμία απολύτως ψυχή χωρίς να έρθει κάποια άλλη στη θέση της. Όσο για εσάς δεν είστε ακόμα ψυχές και στο καράβι μου βρεθήκατε από ένα κακό οιωνό. Ψάχνετε για την Κιράνα, έτσι δεν είναι; Αλλά για να τη βρείτε πρέπει να ελευθερώσετε τις ψυχές και μην νομίζετε ότι δεν το ξέρω. Το γνωρίζω από την πρώτη στιγμή που σας μάζεψα. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει, γιατί αυτό εδώ - έδειξε το μπαστούνι του κουνώντας το - είναι μόνο δικό μου και δεν μπορεί να λειτουργήσει στα χέρια κανενός άλλου. Ορίστε πάρτο.
Με μια κίνηση της πέταξε το μπαστούνι του και η Κίρα το άρπαξε αμέσως.
- Πες και τα μαγικά λόγια τώρα. Τα μαγικά λόγια που απελευθερώνουν τις αλυσίδες. Κούνησέ το σε μια ψυχή και πες τα μαγικά λόγια. Τα θυμάσαι; άλυσους κούρους αβίντι, πες τα.
Η Κίρα έκανε ότι της είπε αλλά μάταια. Τίποτε δεν έγινε. Ο Σόζερ γέλασε.
- Είδατε; Η περιέργειά σου, μου έκανε καλό. Δώσε μου το μπαστούνι τώρα γιατί το χρειάζομαι για να ελευθερώνω όποιον θέλω και να δένω όποιον θέλω. Σε σας είναι τελείως άχρηστο.
Η Κίρα χωρίς να το σκεφτεί του έδωσε το μπαστούνι. Πράγματι στα χέρια τους ήταν τελείως άχρηστο και όλοι απογοητεύθηκαν. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ελευθερώσουν κάποια από τις ψυχές. Όσο για τις αλυσίδες, αυτές και αν ήταν τεράστιες. Ούτε με το καλύτερο αλυσοπρίονο δεν κοβόντουσαν. Και το χειρότερο από όλα, ο Σόζερ μπορούσε και διάβαζε τη σκέψη τους.
- Ούτε με αλυσοπρίονο δεν κόβονται. Όπως ακριβώς το σκέπτεστε…
Ύστερα κούνησε το μπαστούνι του στον Κοράν και του είπε.
- Εκεί είναι ένα πριόνι και είναι το μοναδικό που διαθέτει το καράβι. Μπορείς να το δοκιμάσεις αν θέλεις αλλά πρόσεχε, είναι το μοναδικό που έχουμε και το χρειαζόμαστε.
Ο Κοράν δίστασε για μια στιγμή αλλά αποφάσισε να δοκιμάσει. Πήρε το πριόνι και προσπάθησε να κόψει κάποια αλυσίδα. Προσπάθησε τόσο πολύ ώσπου το πριόνι στο τέλος έσπασε. Ο Σόζερ αγρίεψε.
- Σου είπα να προσέχεις γιατί ήταν το μοναδικό πριόνι και δεν με άκουσες. Είπα ότι όποιος παραβεί τους όρους μου δένεται.
Αμέσως κούνησε το μπαστούνι του, είπε τα λόγια και σε λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου μια τεράστια αλυσίδα είχε δέσει τον Κοράν από πάνω μέχρι κάτω. Τότε πραγματικά φοβήθηκαν όλοι. Το παιγνίδι είχε χαθεί και ποιος ξέρει τι θα γινόταν από δω και πέρα. Ο Σόζερ γελώντας δυνατά αποσύρθηκε στο καμαρίνι του και δεν ξαναβγήκε για αρκετή ώρα. Τα παιδιά πλησίασαν στον Κοράν που στην κυριολεξία πνιγόταν από τις αλυσίδες.
- Το ήξερα, είπε.
Τα λόγια από το στόμα του έβγαιναν με το ζόρι.
- Το ήξερα μέσα μου ότι θα γινόταν κάτι κακό. Και τώρα δεν μπορώ να κουνηθώ, δεν μπορώ να κάνω απολύτως τίποτε…
Δεν ήθελε να τους απογοητεύσει και σταμάτησε να μιλάει. Προσπαθούσε να πετάξει τις αλυσίδες από πάνω του αλλά ήταν μάταιο. Τελείως μάταιο. Στο τέλος τους είπε να προσπαθήσουν να σκεφτούν ένα τρόπο να γλυτώσουν από αυτή την κόλαση.
- Δεν υπάρχει κανένας τρόπος, ψιθύρισε ο Ανος.
- Είτε ψιθυρίζεις, είτε όχι, αυτός ο μεθύστακας ξέρει ακριβώς τι λέμε και πότε το λέμε. Διαβάζει τη σκέψη μας. Οπότε είναι κοροϊδία να μιλάμε σιγά.
Αυτή η τοποθέτηση της Μάλι ήταν απόλυτα αληθινή. Ο Λίνος γύρισε στην Κίρα και της είπε.
- Είναι αδύνατον Κίρα να μην σου είπε κάτι ο γέρος για το καράβι αυτό. Είναι τελείως αδύνατον. Κάτι θα πρέπει να σου είπε. Κάτι που θα μπορούσε να μας βοηθήσει.
Η Κίρα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της, κοίταξε τον Κοράν και ξέσπασε σε κλάματα ανάμεσα στα δυο της χέρια.
- Δεν μου είπε τίποτε, δεν μου είπε τίποτε…, έλεγε συνέχεια κλαίγοντας.
Οι ψυχές δίπλα τους ήταν αδιάφορες. Λες και δεν υπήρχαν στο χρόνο τους. Δεν μπορούσε να τις βοηθήσει κανείς γιατί παρατήρησαν ότι καμιά τους δεν μιλούσε. Προσπάθησαν να πιάσουν κουβέντα με μερικές αλλά μάταια. Ούτε το κεφάλι τους δεν σήκωναν για να τους κοιτάξουν. Και φυσικά ούτε καν τους άκουγαν. Για τις ψυχές δεν υπήρχε τίποτα γύρω τους. Το βράδυ έπιασε και όλοι έπεσαν για ύπνο, εκτός από τον Κοράν. Προσπαθούσε να ξεφύγει από τις αλυσίδες του, πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο τρόπο, αλλά μάταια. Νωρίς το πρωί ο Σόζερ έκανε την εμφάνισή του. Και πάλι κρατούσε ένα μπουκάλι ρούμι. Κουνώντας το μπαστούνι του φώναξε.
- Ώρα για αλλαγή.
Προχώρησε προς τις ψυχές, τις κοίταξε προσεκτικά και ξαφνικά ελευθέρωσε μια ψυχή από τα δεσμά της.
- Μπορείς να φύγεις. Έτσι και αλλιώς γρήγορα θα είσαι και πάλι εδώ.
Της έδωσε μία και την έριξε στη θάλασσα και αυτή άρχισε να κολυμπάει μέχρι που εξαφανίσθηκε. Οι αλυσίδες έμειναν κενές για λίγο χρόνο. Τα παιδιά είχαν καρφωθεί πάνω τους .
- Μην τις κοιτάτε, σε λίγο θα είναι απασχολημένες. Χα, χα, χα , χα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου