ΚΙΡΑΝΑ- Η χώρα του αλλού- 10ο μέρος- Η μάχη με το ρήγμα του χρόνου

10ο μέρος 

                                                    Η μάχη με το ρήγμα του χρόνου 

- Είμαι ο καινούργιος σας δάσκαλος. Αυτή η μάχη που έρχεται είναι λίγο διασκεδαστική. Αλλά και πολύ επικίνδυνη και θα χρειαστείς πολύ σκέψη Κοράν για να τα καταφέρεις. Αυτή τη μάχη Κοράν, θα τη δώσεις μόνος σου. Μακριά από τη σκέψη των συντρόφων σου. Νομίζω ότι σου επιτίθεται το τάγμα του ρήγματος. Ο Γκορ μετά το τέρας στέλνει το ρήγμα. Παρατήρησέ το λίγο πως λειτουργεί και θα τα πούμε.

Ο Κοράν προσπάθησε σε μια ματιά να πάρει όλο τον ορίζοντα που είχε μπροστά του. Δεν έβλεπε τίποτε το διαφορετικό από τις άλλες φορές.

- Δεν υπάρχει τίποτε, σκεπτοείπε στο δάσκαλό του.

- Τι εννοείς Κοράν; Και αυτό που βλέπεις τι είναι;

- Εννοώ δεν υπάρχει τίποτε διαφορετικό από ότι έβλεπα πριν. Το λιβάδι, τα δέντρα, ο χρυσός αιθέρας, ο λευκός δρόμος με τα χαμογελαστά του λουλούδια, δεν έχει αλλάξει κάτι. Όλα ίδια είναι. Τι είναι το ρήγμα; Τι είναι αυτός ο στρατός που έχει ο Γκορ; Ούτε βλέπω το κίτρινο σύννεφο, ούτε και τους σιχαμερούς μαύρους στρατιώτες του.

- Έχεις δίκιο Κοράν, αυτό βλέπεις. Αλλά αυτό που βλέπεις υπάρχει;

- Φυσικά και υπάρχει, αφού το βλέπω.

Ο δάσκαλός του χαμογέλασε και σε μια στιγμή ο Κοράν ένοιωσε μια ζαλάδα και λιποθύμησε. Όταν άνοιξε τα μάτια του, το όμορφο δάσος είχε εξαφανισθεί. Στη θέση του δεν υπήρχε απολύτως τίποτε. Μπορείτε να φανταστείτε το τίποτα; Δεν έχει χρώμα, δεν έχει σχήμα, δεν έχει κίνηση, δεν έχει ζωή. Είναι τίποτα. Ο Κοράν είδε το τίποτα και το μόνο που επιβεβαίωνε την ύπαρξή του ήταν η σκέψη του. Δεν χρειαζόταν να κοιτάξει πουθενά, δεν υπήρχε τίποτα. Τότε φοβήθηκε. Δεν υπήρχε χρώμα, σχήμα, κίνηση. Ήταν μόνος του σε ένα χώρο όπου ακριβώς χωρούσε. Δεν υπήρχε τίποτε άλλο από αυτό. Κάλεσε το δάσκαλό του πολλές φορές αλλά δεν ήρθε. Δεν πήρε καμία απολύτως απάντηση. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να κινεί τα χέρια του και το σώμα του. Ούτε καν τα πόδια του, δεν υπήρχε χώρος για να κινηθεί. Αισθάνθηκε πνιγμένος, περιορισμένος, άρχισε να ιδρώνει και σε κάποια στιγμή άρχισε να κλαίει.

- Γιατί κλαις Κοράν; ξαναγύρισε η φωνή του δασκάλου του.

- Γιατί είμαι μόνος μου, δεν υπάρχει τίποτε εδώ. Που είναι οι φίλοι μου;

- Γιατί το λες αυτό; Υπάρχεις εσύ, αυτό είναι τίποτα;

- Ναι, αλλά εγώ δεν μπορώ να κινηθώ ούτε και με βλέπω. Είναι σαν να μην υπάρχω.

- Θα προτιμούσες να μην υπάρχεις Κοράν; Θα ήταν καλύτερα; Θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχες από το να νομίζεις ότι δεν υπάρχεις;

- Γιατί, εσύ το θεωρείς ύπαρξη αυτό; Είτε είμαι, είτε δεν είμαι, είναι άχρηστο.

- Αυτό είναι αλήθεια. Μια ύπαρξη που δεν υπάρχει είναι τίποτε. Τι είναι το τίποτα Κοράν; Το έξω από εσένα ή το μέσα σε σένα; Γιατί έξω από εσένα δεν υπάρχει όντως τίποτα, αν δεν υπάρχει κάτι μέσα σου. Αλλά μήπως τώρα που αντιλαμβάνεσαι ότι έξω από σένα δεν υπάρχει τίποτα θα ήθελες να κοιτάξεις λίγο μέσα σου; Ίσως εκεί βρεις κάτι. Τι θα έλεγες για αυτό; Αφού έξω δεν υπάρχει τίποτε που να σου τραβάει τη σκέψη και την προσοχή καλά θα ήταν να κοιτάξεις μέσα σου. Έχεις όλο το χρόνο και το χώρο για να το κάνεις αυτό. Δεν σε κυνηγάει τίποτε, δεν έχεις άλλο χώρο από τον εαυτό σου. Μπορείς να τον κοιτάξεις στο εσωτερικό του. Γιατί εξωτερικό, δεν υπάρχει.

- Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Μπορείς να μου εξηγήσεις τι εννοείς ?

- Είναι απλό Κοράν, αν κοιτάξεις λίγο μέσα σου μπορεί να βρεις κάτι, γιατί έτσι όπως σε βλέπω έξω από σένα δεν υπάρχει απολύτως τίποτα.

- Και τι να κοιτάξω μέσα μου; Τι υπάρχει μέσα μου για να κοιτάξω που θα μπορούσε να είναι κάτι;

- Τι αισθάνεσαι; Τι αισθάνεσαι κοιτάζοντας το τίποτα;

- Κενό, αισθάνομαι ένα κενό. Αισθάνομαι ένα ρήγμα.

- Μπορείς να το προσδιορίσεις; Μπορείς να προσδιορίσεις αυτό το κενό; ή διαφορετικά το ρήγμα, όπως λες;

- Όχι, απλά το αισθάνομαι. Και δεν ξέρω τι έγινε. Που πήγαν τα δέντρα, τα λουλούδια, το λιβάδι, που πήγαν όλα αυτά; Που είναι οι φίλοι μου; Και πότε έγινε αυτό; Πως έγινε αυτό;

- Το έξω Κοράν είναι το μέσα μας. Δεν υπάρχει τίποτε έξω που δεν υπάρχει μέσα μας. Ότι βλέπουμε, ότι αντιλαμβανόμαστε δεν είναι τίποτε άλλο από το εσωτερικό μας. Αν το εσωτερικό μας είναι τίποτε και το εξωτερικό μας είναι τίποτε. Αν το εσωτερικό μας είναι κάτι και το εξωτερικό μας είναι κάτι. Μπορείς να κυβερνήσεις αεροπλάνο;

- Όχι, γιατί δεν ξέρω.

- Ακριβώς. Για να κάνεις κάτι θα πρέπει να έχεις τη γνώση του. Για το τίποτε δεν χρειάζεσαι καμία γνώση. Για να αγαπήσεις θα πρέπει να γνωρίζεις τί είναι αγάπη, για να οργισθείς θα πρέπει να γνωρίζεις την οργή, για να γελάσεις θα πρέπει να έχει τη γνώση του αστείου, για ότι κάνεις θα πρέπει να έχεις την αντίστοιχη γνώση, αλλά για το τίποτε δεν χρειάζεται καμία γνώση. Γιατί το τίποτα, είναι τίποτα. Και τώρα αφού κατάλαβες τι είναι το εξωτερικό σχετικά με το εσωτερικό για πες μου τι είναι ο χρόνος; Έχεις τη γνώση του χρόνου;

- Ώρες, ο χρόνος είναι ώρες, ημέρες, εβδομάδες, αυτό είναι.

- Το βλέπεις αυτό πουθενά; Βλέπεις πουθενά ώρες, ημέρες, εβδομάδες, τις έχεις μέσα σου; Δεν τις έχεις μέσα σου, άρα δεν υπάρχουν ούτε και έξω. Τι ώρα είναι Κοράν, τι ημέρα, τι έτος, τι εβδομάδα; Μπορείς να μου πεις; Και μη μου πεις ότι δεν σε αντιλαμβάνεσαι. Επομένως σε αντιλαμβάνεσαι χωρίς το χρόνο σου; Γιατί αν ο χρόνος είναι ότι λες, τότε αυτό δεν υπάρχει. Και τι υπάρχει τώρα Κοράν; Τι υπάρχει τώρα; Υπάρχει το τώρα; Αφού δεν υπάρχει το χθες, ούτε το αύριο, πως μπορεί να υπάρχει το τώρα; Που είναι το τώρα Κοράν, μπορείς να μου το δείξεις; Γιατί εγώ δεν το βλέπω έτσι όπως εσύ εννοείς το χρόνο.

- Τίποτε, τώρα δεν υπάρχει τίποτε. Μόνο η συζήτηση μαζί σου υπάρχει.

- Άρα υπάρχει κάτι και αυτή είναι η συζήτηση μαζί μου. Και που είναι αυτή έξω ή μέσα σου;

- Μέσα μου, που αλλού να είναι; Αφού έξω δεν υπάρχει τίποτε.

- Πως μπορεί Κοράν κάτι που υπάρχει μέσα σου να μην υπάρχει έξω; Δεν είπαμε ότι το εσωτερικό είναι το εξωτερικό; Και αφού μέσα σου υπάρχει μια συζήτηση, αυτή θα έπρεπε να είναι και έξω. Σωστά ή λάθος;

- Έτσι είναι. Αλήθεια, είναι αυτό.

- Επομένως, που είναι έξω η συζήτηση αυτή; Τη βλέπεις;

Ο Κοράν για μια στιγμή χάθηκε. Ο δάσκαλός του τον είχε μπερδέψει. Σκέφθηκε, αλλά δεν μπόρεσε να δώσει καμιά απάντηση. Η σκέψη του άρχισε να χάνεται και το μόνο που μπόρεσε να πει ήταν, «Δεν ξέρω. Δεν ξέρω…»

- Δεν πειράζει Κοράν. Δεν σου ζήτησε κανείς να ξέρεις. Οι περισσότεροι σου λένε να μάθεις, αλλά δεν μπορούν να σου πουν τι πρέπει να μάθεις. Τι είναι ο χρόνος; Μπορείς να μου πεις τι είναι ο χρόνος; Γιατί απέναντι στο ρήγμα του τίποτα, μόνο με το χρόνο μπορείς να κερδίσεις αυτή τη μάχη. Τι είναι ο χρόνος Κοράν; Αν απαντήσεις θα έχεις βρει το χρόνο και θα έχεις νικήσει το ρήγμα. Ο χρόνος είναι κάτι, το ρήγμα είναι τίποτα. Μπορείς να απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση; Έχεις όση σκέψη χρειάζεται, γιατί ακόμα χρόνο δεν έχεις αφού δεν τον γνωρίζεις. Για την ακρίβεια, έχεις όσο χρόνο θέλεις, γιατί ακριβώς δεν έχεις χρόνο. Μπορείς να απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση;

Ο Κοράν σκέφθηκε και τελείως αυθόρμητα είπε.

- Ο χρόνος είναι τελικά εμείς οι ίδιοι. Όπως ακριβώς είμαστε κάθε στιγμή. Στο χώρο μας. Δεν υπάρχει χρόνος χωρίς εμάς. Είμαστε εμείς οι ίδιοι, γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχω μόνο εγώ. Εμένα αντιλαμβάνομαι και τίποτε άλλο και τελικά ο χρόνος είναι εμείς οι ίδιοι κάθε στιγμή που αυτό το αντιλαμβανόμαστε. Αυτός είναι ο χρόνος.

- Πολύ σωστά Κοράν, τώρα θα ζαλιστείς λίγο, αλλά θα συνέλθεις.

Μια ελαφριά ζαλάδα, μια δίνη, ένα στροβίλισμα και ο Κοράν βρέθηκε σε μια άλλη διάσταση. Σε ένα βουνό. Γύρω του υπήρχαν αλυσοδεμένοι άνθρωποι που κτυπούσαν πέτρες με σφυριά. Προσπαθούσαν να τις σπάσουν. Αλλά το έκαναν με συγκεκριμένο ρυθμό.

- Τι είναι εδώ ; ρώτησε ο Κοράν.

- Ότι αντιλαμβάνεσαι. Τι αντιλαμβάνεσαι;

- Ανθρώπους να είναι δεμένοι και να κτυπούν πέτρες στο βουνό.

- Αυτή είναι η γνώση σου σήμερα. Γιατί άραγε βρέθηκες σε αυτό το βουνό; Και γιατί δεν κτυπάς και εσύ πέτρες;

- Δεν ξέρω, αλλά τι σημαίνει αυτό;

- Έχουν χρόνο αυτοί οι άνθρωποι Κοράν;

- Έχουν, αφού υπάρχουν και κτυπούν πέτρες, έχουν χρόνο.

- Αυτό βλέπεις εσύ, εκείνοι τι βλέπουν; Γνωρίζουν αν υπάρχουν; Το ξέρεις αυτό; Στο είπαν;

- Όχι, αυτό είναι αλήθεια.

- Επομένως έχουν χρόνο Κοράν αυτοί οι άνθρωποι;

- Δεν ξέρω, δεν μπορώ να αποφασίσω εγώ για αυτούς. Αυτό πρέπει να το απαντήσουν οι ίδιοι. Εκείνο που ξέρω είναι ότι αυτή τη στιγμή είμαι σε ένα ξερό βουνό που βλέπω άλλους να βαράνε πέτρες. Γιατί αυτό;

- Θα πρέπει να μου απαντήσεις σε μια ερώτηση. Γιατί δεν κτυπάς και εσύ πέτρες σε αυτό το βουνό;

Ο Κοράν σκέφθηκε αρκετά και δεν κουράστηκε να βρει την απάντηση. Είχε ήδη αρχίσει να κατανοεί σιγά, σιγά πως σκεφτόντουσαν οι δάσκαλοί του.

- Νομίζω γιατί είμαι παιδί ακόμα.

- Και τι σημαίνει αυτό Κοράν;

- Ότι έχω τη δυνατότητα να μην φτάσω στο σημείο να κτυπάω πέτρες όπως αυτοί.

- Και πως θα γίνει αυτό;

- Οι άνθρωποι αυτοί δεν έφτασαν τυχαία εδώ, δεν κατάλαβαν ποτέ τι έκαναν και τι ήθελαν και τελικά έχασαν το χρόνο τους.

- Δεν έφτασαν τυχαία εδώ; Εσύ πως έφτασες εδώ;

Τότε θυμήθηκε το γέρο που τους έδωσε το ρολόι του, πριν φτάσουν στο βράχο. …Όποιος δεν κατανοεί γιατί ο γέρος που κρατάει μπαστούνι το κρατάει, τότε φτιάχνει το δικό του μπαστούνι… και σκέφθηκε ότι δεν ήταν και τόσο τυχαίο το ότι βρέθηκε σε εκείνη τη στιγμή γιατί αν ο γέρος δεν είχε δώσει το ρολόι του πιθανόν να μην έμπαιναν ποτέ στο άρμα του Μοκίρ.

- Εσύ τι λες; Τυχαία δεν έφτασες; Τυχαία δεν σου δόθηκε το ρολόι από το γέρο; Τυχαία δεν ήταν όλα;

Ο δάσκαλός του τον ρωτούσε επίμονα.

- Θέλεις να πεις, δάσκαλε, ότι το ρήγμα είναι η τυχαία ζωή των ανθρώπων;

- Αν το έλεγα αυτό εσύ τι θα έλεγες ότι είναι ο χρόνος;

- Αυτό που ξέρω σήμερα είναι ότι ο χρόνος είναι η δική μου στιγμή.

- Τυχαία στιγμή; κάθε τυχαία στιγμή είναι χρόνος;

- Όχι, κάθε στιγμή που δεν έχει να κάνει με το πριν και το μετά αλλά με την ίδια τη στιγμή. Αυτός είναι ο χρόνος.

Δεν χρειάσθηκε να πει τίποτε άλλο και ξαφνικά βρέθηκε πάλι στη θέση που ήταν πριν έρθει ο δάσκαλός του. Κοίταξε το όμορφο δάσος και ξαφνικά εκεί που ήταν ακίνητο το είδε να κινείται, σαν ένα, σαν σύνολο. Δεν ήταν ακίνητο πλέον αλλά κινιόταν, κινιόταν με ελαφριές κινήσεις και η ακινησία είχε πάρει ζωή. Τα δέντρα κινιόντουσαν σε μια περίεργη κίνηση λες και ο χρόνος ήταν η ήλη τους, το λιβάδι κινιόταν με την ίδια κίνηση, ο δρόμος το ίδιο, τα λουλούδια το ίδιο. Ο χρόνος ήταν η κινητική τους ήλη. Δεν κινιόντουσαν στον εξωτερικό χώρο αλλά στον εσωτερικό τους χώρο, κινιόταν η ήλη τους. Αυτό κινιόταν, η ήλη τους.

- Αυτός είναι ο χρόνος Κοράν, αυτός κινεί τα πάντα. Αυτός κινεί την ήλη σε αυτό το δάσος και από εδώ και πέρα αυτό το θέαμα δεν θα το ξεχάσεις ποτέ. Η ακινησία που έβλεπες προηγουμένως όσο όμορφη και αν ήταν, δεν ήταν πραγματική. Θα το καταλάβεις αργότερα αυτό και σύντομα. Ο χρόνος κινεί την ήλη σε αυτό το δάσος Κοράν. Και αυτή τη μάχη την κέρδισες όταν κατανόησες ότι ο χρόνος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σχέση μας με τη στιγμή και η γνώση που αυτή η στιγμή φέρνει. Το παρελθόν είναι μνήμη και δεν υπάρχει. Το μέλλον είναι προσδοκία και δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η γνώση της στιγμής και αυτή η γνώση δημιουργεί το χρόνο και ετοιμάσου για τον άλλο σου δάσκαλο γιατί ξεκινάει η νέα σας μάχη.

- Μπράβο Κοράν, ήταν η σκέψη όλων.

- Ασύλληπτο, σκέφθηκε.

(συνεχιζεται )