...Ήταν απίστευτο το πόσο με πόνεσε αυτό. Και μιλώντας στην Δύναμη που από τόσο μικρός ένοιωθα μέσα μου και που η συμβίωση μαζί της, ήταν αυτό που με εμπόδισε να κάνω το μοιραίο βήμα προς την τρέλα, καθώς μεγάλωσα σε ένα ιδιαίτερα επιβαρυμένο οικογενειακό περιβάλλον, της είπα: Κύριε δεν είμαι χαζός, αλλά φέρθηκα τόσο ανόητα. Σου ζητάω λοιπόν να με βοηθήσεις να βλέπω τους ανθρώπους όπως ακριβώς είναι και όχι όπως θα τους ήθελα εγώ να είναι. Και για άλλη μια φορά γνώριζα ότι η πραγματοποίηση της ευχής μου προμήνυε νέους πόνους, αλλά ήμουν αποφασισμένος να προχωρήσω. Εξάλλου από μικρό παιδί είχα μάθει ότι ο πόνος είναι αυτός που οδηγεί τον άνθρωπο στην ωριμότητα. Συν ότι δεν ήθελα ποτέ να ξαναφανώ τόσο μεγάλος μαλάκας....
συνεχιζεται
http://dolfman.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου