H ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ

Στη ζωή μου έμαθα οτι την αλήθεια πρέπει να τη λές σιγά-σιγά, διαφορετικά πειράζει τόσο, που τη δέχονται για ψέμμα.

Την δική μου αλήθεια δεν την είπα σε κανέναν. Προσπάθησα πολλές φορές ,να πω αυτά που ένιωθα, μα όταν έβλεπα στα μάτια τους οτι με θεωρούσαν ψεύτη, θύμωνα, πικραινόμουν , ήμουν βέβαια τότε μικρό παιδί και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί με κατηγορούσαν για ψεύτη αφού εγώ ποτέ δεν είχα πεί ψέμματα.

Αργότερα άρχισα να λέω ψέμματα γλυκά, οτι ήθελαν ν’ακούσουν, τα πίστευαν, με μυθοποιούσαν, έλεγα οτι ήθελαν ν’ακούσουν.

Μεγάλωσα, τελείωσα το γυμνάσιο,έγινα άντρας πια στο λύκειο, το ένοιωθα.
Σαν να έφαγα χαστούκι και το κεφάλι μου ν’αλλάξε θέση, έβλεπα αλλιώς τα πράγματα.
Τα ψέμματα, μου έγιναν συνήθεια, οχι ψέμματα , παραμύθια γέμιζα τις αλήθειες μου. Τις έντυνα όμορφα με λαμπερά και όμορφα ψεμματάκια..
Ηταν πάντα καλοδεχούμενα.
θυμάμαι έντονα ενα βράδυ που δεν κοιμήθηκα καθόλου απο το κλάμα, το βράδυ είχα τσακωθεί άσχημα με τον πατέρα μου, δεν ντρέπομαι πια να το πώ, οτι μου είχε ρίξει εκείνο το βράδυ τις σφαλιάρες της ζωής μου, οχι για κάτι σοβαρό, το γιατί δεν το θυμάμαι ακριβώς, παρά μόνο οτι είχα ξεχάσει ενα κουβά έξω και μπήκε μέσα και με χτύπησε ..περισσότερα δεν έχω συγκρατήσει.

Το επόμενο πρωί που πήγα σχολείο ο πόνος μου ηταν μεγάλος, και τα σημάδια επίσης. Επρεπε να μιλήσω, στους φίλους μου τουλάχιστον, μα κανείς δεν θα πίστευε κατι τοσο απλό, αναγκάστηκα να ντύσω την αλήθεια μου.
Είπα λοιπόν οτι ο πατέρας μου με χτύπησε γιατί έκανα μια μεγάλη αταξία.
Η αταξία ήταν οτι κρέμασα την γάτα στο δέντρο εξω απ’ το σπίτι.

Τα χρόνια πέρασαν και χάθηκα μεσα σε δρόμους άσχημους της ζωής. Ακολούθησα τη νύχτα , ομως τα ψέμματα μου μ’έκαναν μύθο, μ’έκαναν επικίνδυνο άνθρωπο και δεν μπορούσα να παραδεχτώ τα ψέμματα μου γιατί τα είχα πιστέψει και ο ίδιος .


TSOYXTRA