.......ΖΩΗ ?

Δύο γονίδια ενώνονται, και γεννιέσαι,τυχαίο γεγονός, χωρίς να αναρωτηθούν, χωρίς να σε ρωτήσουν.
Εννια μήνες ζεις σε υγρο κελι προστασιας και ξαφνικα παραδιδεσαι στο κοσμο,στις αγκαλιες και πνιγεσαι στο κλαμα , ισως γιατι σου λειπει η γυαλα σου.

Ξαφνικα, αποκτας υποσταση,ενα ονομα και εναν αριθμο και αρχιζουν να ‘χουν δικαιωμα πανω σου, γονεις, θειοι, υπολοιποι συγγενεις,κρατος και εξουσια, σε βαφτιζουν, κουβαλας μια ακομα αλυσιδα , της πιστης , εχεις εκτος
απο κρατικους και θρησκευτικους κανονες να ασπαστεις.

Μεσα στα οχι και τα μη μεγαλωνεις, σ’ ενα σχολειο σε κλειδωνουν,
τη φαντασια σου πληγωνουν, την εκφραση περιοριζουν και τα ονειρα σου , τα σβηνουν.
Και εκει που εισαι ευπλαστος, γεματος ορμονικες εκρηξεις, σε βομβαρδιζουν
με διαχωρισμους και προκαταληψεις καλος - κακος , ομορφος - ασχημος,
μαυρος-ασπρος , κιτρινος… ομαδοποιεισαι και ευκολα ελεγχεσαι.

Για μια αλλη φορα σε παραδιδουν. Αυτη τη φορα στο κοσμο τους.
Συμβιβαζεσαι με οσα σου δινουν, συμβιβαζεσαι μ’ ενα συντροφο, συμβιβαζεσαι με τη δουλεια σου, συμβιβαζεσαι με τον εαυτο σου και τοτε μοιραια , με τη σειρα σου, γεννας ελευθερους φυλακισμενους, αλλους εργατες και αλλους συμβιβασμενους..

Καποτε ξυπνας και ζεις στο ψεμμα , καταλαβαινεις οτι ζεις στην ανυπαρξια της ιδιας σου της υπαρξης.
Οτι εσυ και οι γυρω σου, ειστε πλανητες, που παραλληλα κινειστε και τυχαια μια στιγμη βρεθηκατε.

Μα ειναι αληθεια ,καποτε γεννιεσαι και καποτε πεθαινεις.




Νικολας.