Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΙΔΑΞΕ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ

Ο θεός είναι μια δύναμη που την αισθάνεσαι μέσα σου, ή την αισθάνεσαι, ή όχι.
Από τη στιγμή που ερχόμαστε σ’αυτόν τον κόσμο, η δύναμη είναι αμετάκλητα
συνδεδεμένη μαζί μας και ως εκ τούτου εμείς είμαστε πλήρως υπεύθυνοι για το τι θα κάνουμε με την ζωή μας.

Δεν υπάρχει λοιπόν Μοίρα. Σίγουρα όμως υπάρχει Τύχη.Παίζει μάλιστα τοσο σοβαρό ρόλο μερικές φορές ,που οι Αρχαίοι Ελληνες την είχαν ανάγει σε θεά .
Βλέπετε, δεν μπορούν όλες οι γυναίκες να πετάξουν κεραμίδα και να πετύχουν τον Πύρρο βασιλιά, στα 50 μέτρα, στο δόξα πατρί.Αυτό είναι τύχη.

Η άγνοια, ο φόβος, η αλαζονεία και η έλλειψη αυτογνωσίας, οδηγούν τον άνθρωπο στον εγωκεντρισμό.΄Ετσι ξεπήδησε ο ένας θεός που δημιούργησε το σύμπαν για να το κάνει δώρο στο τελειότερο δημιούργημα του, εμάς δηλαδή.
Τώρα ποιανού ,Πάνσοφου θεού μπορεί το τελειότερο δημιούργημα να είναι ο Ψωμιαδης, θα σας γελάσω..

Αυτό βέβαια αποδεικνύει ότι ακόμα κι ο θεός δεν είναι τέλειος.Παρ’όλα αυτά ο κύριος ισχυρίζεται ότι ο άνθρωπος είναι κατ’εικόνα και ομοίωση του. Κι επειδή ποτέ δεν έγραψε ότι οι φώκιες είναι κατ’εικόνα και ομοίωση του, οι άνθρωποι σαν ανώτερα όντα της δημιουργίας , συμπέραναν ορθώς ότι έχουν λόγο ζωής και θανάτου πάνω σε κάθε πλάσμα της φύσης άλλα και σ’αυτήν την ίδια τη φύση,αφού δημιουργήθηκε για να φιλοξενήσει τη μεγαλειότητα του.

Γι αυτό το λόγο και οι ωκεανοί γίνανε τόσο βαθείς. Που αλλού θα μπορούσαμε να πετάμε τα πυρηνικά και άλλα απόβλητα μας, χωρίς να ενοχλούνται οι μύτες μας?
΄Οσο για τα δάση , αν δεν γινόντουσαν τόσο πυκνά, πώς θα μπορούσαμε να κρύβουμε τόσο τέλεια , τις σερβιέτες και τις παλιές μπανιέρες μας?
Μερικοί βέβαια είναι απίστευτα ανυπόμονοι και προκειμένου να τ’ανακαλύψουν ταχύτερα , τα καίνε..ε!! κανείς δεν είναι τέλειος, είπαμε.

Ο θεός για να διευκολύνει τον άνθρωπο στο δύσκολο έργο , του χάρισε το μεγαλύτερο δώρο από δημιουργίας κόσμου, ΤΟ ΧΡΗΜΑ. Βέβαια το χρήμα είναι τόσο ΟΥΑΟΥ.., εφεύρεση που οι άνθρωποι για πρώτη φορά έφτασαν στο σημείο ν’αναρωτηθούν μήπως είναι ο χρυσός, κατ’εικόνα και ομοίωση του θεού και όχι αυτοί οι ίδιοι.
Τώρα βέβαια κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτή η ιδέα ήταν έργο του ΄Αρχοντα σκότους που σκοπό είχε, να σκορπίσει στους ανθρώπους την αμφιβολία. Το σίγουρο πάντως είναι ότι με την πάροδο του χρόνου, οι άνθρωποι άρχισαν να προσκυνάνε το χρήμα σαν έκφανση του θεού τους, αφού ο ίδιος επέμενε να δραστηριοποιείται μέσα από την αόρατη φύση του, που σε τίποτα δεν διευκόλυνε την ήδη νοσηρή κατάσταση.
Αρχής γενομένης, δεν μας προκαλεί καμμιά έκπληξη λοιπόν, γιατί ο άνθρωπος αφήνει τον συνάνθρωπό του να πεθαίνει, όταν δεν εχει να του προσφέρει το χρηματικό αντίτιμο των φαρμάκων. ΄Η και γιατί εξ’αρχής δημιουργεί φανταστικές αρρώστειες που πρέπει να γιατρευτούν από άλλα φανταστικά πανάκριβα φάρμακα.
Αλλά έτσι κι αλλιώς ο χρυσός είναι η ύψιστη αντανάκλαση του θείου. Ο χρυσός βλέπετε είναι άφθαρτος , ο άνθρωπος όχι.,στην μάχη λοιπόν του ανθρώπου να φτάσει κοντύτερα στο θεό του, θυσίασε το συνάνθρωπο του και οδεύοντας προς τη λάμψη που τον μαγνήτιζε, θυσίασε και όλα τα υπόλοιπα, χάνοντας οριστικά την επαφή του με τον πραγματικό θεό που όπως είπα και στην αρχη ,είναι μέσα μας και ή την έχεις η δεν την εχεις.


Aris

2 σχόλια:

  1. Απολύτως εύστοχο, τραγικό, θλιβερό. Aris για να σου δείξω πόσο συμφωνώ επίτρεψέ μου μα παραθέσω κάτι που είχα γράψει πριν από πολλά χρόνια, όταν μόλις είχαμε αρχίσει να σκεφτόμαστε μήπως ρε παιδιά τα κάνουμε στο τέλος σκατά; (χίλια συγγνώμη για την λέξη)

    KAΝΤΕ ΓΡΗΓΟΡΑ

    Ελάτε μέσα
    Περάστε. Μη φοβάστε
    Ελάτε και θα δείτε
    με κάθε λεπτομέρεια
    Τους πολέμους που φτιάξαμε
    για να χτιστεί η ιστορία
    Το αίμα που βυζάξαμε
    για να τραφεί η φυλή μας
    Τους έρωτες που πλέξαμε
    για να γραφτούν βιβλία
    Τα μίση που φυτέψαμε
    για να ‘χουν τα παιδιά μας
    Τα δάση που σκοτώσαμε
    για να φυτρώσουν φράχτες
    Τα ζώα π’ αφανίσαμε
    για να ‘χουμε ησυχία
    Τις θάλασσες που κάναμε
    δοχεία απορριμμάτων
    Τους ουρανούς που βάψαμε
    με γκρίζα αιθαλομίχλη
    Τα βουνά που σκάψαμε
    να βγάλουμε πετράδια
    Τους ποταμούς που φράξαμε
    για να ‘χουμε το φως μας
    Τις εκκλησιές που χτίσαμε
    επάνω σε κουφάρια
    Το γιο Του που σταυρώσαμε
    για να ‘χουμε σωτήρα

    Ελάτε μέσα.
    Περάστε. Μη φοβάστε
    Κάντε μονάχα γρήγορα
    Βλέπει ο Θεός εφιάλτη
    Και σα ξυπνήσει έντρομος
    λουσμένος στον ιδρώτα
    εμείς ατμός θα γίνουμε
    στη θεϊκή ανάσα

    ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλημερα χριστοφορε,
    υπεροχο το ποιημα σου ειπε ο αρης κι εγω συμφωνω..
    απιστευτο ειναι πως ταιριαζουν οι σκεψεις των ανθρωπων..οπως και οι ψυχες τους..

    πολυ πολυ καλη μερα σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή