ΚΙΡΑΝΑ- Η χώρα του αλλού- 6ο μέρος - Η μάχη της υπεροψίας

6ο μέρος
                                           Η μάχη της υπεροψίας

- Δέχεστε την πρώτη επίθεση. Ο Γκορ στέλνει εναντίον σας το τάγμα της υπεροψίας. Πρέπει να χρησιμοποιήσετε την αντίστοιχη στρατιά σας για να τον αντιμετωπίσετε. Αν καλέσετε τη σωστή στρατιά σας τότε θα τον νικήσετε. Διαφορετικά χάσατε για πάντα. Κάθε τάγμα του Γκορ το αντιμετωπίζει μόνο ένας λευκός λόγος. Ο σωστός λευκός λόγος. Οτιδήποτε άλλο είναι υπέρ του Γκορ. Λάθος στρατιά και χάσατε τη μάχη. Θυμάσαι τις στρατιές σου Κοράν;

- Ναι, σκέφθηκε ο Κοράν.

- Ελπίζω να τις θυμάται, σκέφθηκε ο Λίνος.

- Να ξέρεις Κοράν ότι, μόνο ένα πρόσταγμα χρειάζεται. Μόνο ένα πρόσταγμα και αυτό το πρόσταγμα δεν παίρνεται πίσω. Πρόσταγμα σε λάθος στρατιά σημαίνει ότι το τάγμα του Γκορ πέρασε. Πρέπει να σκεφτείς πάρα πολύ για να δώσεις το πρόσταγμα στην αντίστοιχη στρατιά σου. Η απόφαση είναι δική σου, οι φίλοι σου είναι συμπολεμιστές σου στη σκέψη και θα σας βοηθήσω και εγώ στην αρχή και κάποιοι άλλοι μετά, αλλά με το δικό μας τρόπο. Το τάγμα της υπεροψίας πλησιάζει. Με τι θα το αντιμετωπίσεις Κοράν;

- Δεν τους έχω δει ακόμα, δεν έχω δει τους στρατιώτες του.

- Θα τους δεις σε λίγο. Πριν σε πλησιάσουν θα πρέπει να βάλεις το λευκό λόγο απέναντί τους. Μέχρι τότε πρέπει να σκεφτείς Κοράν. Επιτίθεται η υπεροψία, με τι θα την αντιμετωπίσεις;

Ο Κοράν σκέφθηκε ότι δεν γνώριζε τη λέξη. Ζήτησε με τη σκέψη του βοήθεια από τους φίλους του. Κανείς δεν μπορούσε να σκεφτεί τη λέξη. Τί ήταν αυτό; Το είχαν ακούσει πολλές φορές, αλλά δεν το γνώριζαν. Δεν γνώριζαν την ουσία της λέξης, εξάλλου δώδεκα χρονών παιδιά ήταν.

- Δεν ξέρω τι είναι η υπεροψία, φωνή. Πως να σε λέω; Φωνή;

- Λέγε με, καλύτερα, δάσκαλο, Κοράν. Κάθε φωνή να τη λες δάσκαλο. Δεν γνωρίζεις τι είναι η υπεροψία Κοράν; Κανείς σας δεν γνωρίζει τι είναι η υπεροψία;

- Όχι, σκέφθηκαν όλοι.

- Θα σας βοηθήσω λίγο. Τα γνωρίζεις όλα Κοράν; Γνώριζες τι θα γινόταν πριν έρθεις εδώ; Γνωρίζεις τι θα γίνει μετά;

- Όχι βέβαια. Ούτε ήξερα τι θα γίνει, ούτε και ξέρω τι θα γίνει αύριο.

- Τότε πως μπορείς να κρίνεις τι είναι σωστό και τι είναι λάθος; Τι είναι σωστό και τι είναι λάθος;

Ο Κοράν σκέφθηκε για λίγο…

- Μπορεί να μην ξέρω όσα ξέρουν οι μεγάλοι αλλά ποτέ δεν επέβαλα τη γνώμη μου σε κάποιον άλλον. Άφηνα πάντα την επιλογή σε αυτόν.

- Έτσι νομίζεις. Και με το θέμα του φίλου σου του Λίνου; Αναρωτήθηκες αν γυρίσει πίσω τι ξύλο θα φάει από τον πατέρα του; Όχι, γιατί εσύ πίστευες ότι θα τα καταφέρεις και προσπάθησες να τον πείσεις με κάθε τρόπο ότι έχεις δίκιο, ότι η Σινίτρα είναι πάνω από όλα αλλά, τελικά, το ξύλο Κοράν δεν θα το φας εσύ αλλά ο Λίνος, έτσι δεν είναι;

Ο Κοράν σκέφθηκε για μια στιγμή. Πήγε να πει αμέσως ναι αλλά μετά δεν θέλησε να το πει. Σκέφθηκε να ρωτήσει κάτι αλλά δεν ρώτησε το δάσκαλό του. Στο μεταξύ ο στρατός της υπεροψίας του Γκορ, ολοένα και πλησίαζε. Το μαύρο σώμα έκανε την εμφάνισή του όλο και πιο κοντά και οι φιγούρες άρχισαν να ξεχωρίζουν…

- Δεν έχω χρόνο, σκέφθηκε.

- Τι είναι ο χρόνος, Κοράν; τον ρώτησε ο δάσκαλός του.

- Χρόνος, ώρα, χρόνος όπου πρέπει να λειτουργήσω, θα χάσω τη μάχη. Πες μου σε παρακαλώ, ποια στρατιά θα πρέπει να βάλω απέναντι στην υπεροψία;

- Ήθελες να κάνεις μια ερώτηση πριν. Αλλά η σκέψη σου ότι πλησιάζει το τάγμα του Γκορ σε τράβηξε. Τι ήθελες να ρωτήσεις;

- Έκανα καλά με το Λίνο ή όχι;

- Εσύ τι νομίζεις; τον ρώτησε ο δάσκαλος.

- Έκανα αυτό που νόμιζα σωστό.

- Αυτό που νόμιζες σωστό. Αλλά δεν ήσουν σίγουρος αν ήταν σωστό. Απλά το νόμιζες. Η αλήθεια είναι ότι έκανες αυτό που ήθελες. Έτσι δεν είναι Κοράν; Και δεν σκέφτηκες τη θέση του Λίνου. Αρκεί να γινόταν αυτό που ήθελες.

Ο δάσκαλος σίγησε για μια στιγμή και τον άφησε να σκεφτεί. Τους άφησε όλους να σκεφτούν γιατί η σκέψη του δασκάλου ήταν μέσα σε όλους. Απλά ο Κοράν έπαιρνε την απόφαση. Στο μεταξύ η υπεροψία ολοένα και πλησίαζε. Και ο Κοράν αισθανόταν ένα βάρος να τον πλακώνει. Δεν είχε την απάντηση και ο δάσκαλός του τον δυσκόλευε.

- Δεν μας βοηθάς, μας μπερδεύεις. Τι σόι δάσκαλος είσαι εσύ; Τι σόι βοήθεια θα μας έδινες; Έτσι είναι σίγουρο ότι θα νικήσει ο Γκορ… Η σκέψη του Κοράν τους βρήκε όλους σύμφωνους. Ο δάσκαλός τους, όμως, επανήλθε στη σκέψη τους.

- Το σωστό και το λάθος δεν έχουν σημασία, αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι να ξέρουμε ότι ο καθένας κάνει εκείνο που νομίζει σωστό για τον ίδιο, ακόμα και αν η απόφασή του δεν μας αρέσει. Και πως το δεχόμαστε, Κοράν, αυτό, ακόμα και όταν δεν μας αρέσει;

- Είναι δύσκολο να το δεχθούμε, αλλά συμφωνώ μαζί σου. Δεν είναι σωστό να κάνουμε στον άλλον κάτι που δεν θέλει. Μήπως θα πρέπει να ζητήσω και συγγνώμη από το φίλο μου για το ότι τον έφερα εδώ;

- Μπορείς να δοκιμάσεις.

Μια σκέψη του Κοράν διακόπηκε από τη σκέψη του Λίνου που ακούσθηκε στο μυαλό όλων.

- Άσε τις βλακείες Κοράν. Ότι έκανα ήταν δική μου απόφαση. Μπορεί να με παρέσυρες λίγο, αλλά ότι έκανα ήταν δική μου απόφαση. Ήθελα και ήρθα μαζί σα. Αν δεν ήθελα δεν θα ερχόμουν. Άσε τις βλακείες και κοίταξε τι στρατό θα χρησιμοποιήσουμε απέναντι στην υπεροψία του Γκορ γιατί διαφορετικά η Κιράνα θα χαθεί για πάντα.

- Νομίζω ότι μπορείς να σκεφθείς ποιο στρατό θα βάλεις απέναντι στην υπεροψία και πράγματι τώρα πρέπει να ενεργήσεις γρήγορα, του σκεπτοείπε ο δάσκαλός τους.

Ο Κοράν ρώτησε.

- Ποιο είναι το αντίθετο της υπεροψίας, δάσκαλε; Τι μάχεται η υπεροψία;

Μια εικόνα του δασκάλου ήρθε στη σκέψη όλων. Ένας χαμογελαστός όμορφος άνθρωπος. Και ξαφνικά μια λέξη ήρθε στο μυαλό όλων . ‘Ταπεινότητα’ και χωρίς να το σκεφθεί, ο Κοράν έδωσε το πρόσταγμα.

- Στρατιώτες της ταπεινότητας στη θέση σας.

Ένας στρατός από παιδιά στάθηκε μπροστά τους και ένα λευκό φως έπεφτε πάνω τους. Φορούσαν όλα τους λευκούς χιτώνες. Το τάγμα της ταπεινότητας σταύρωσε τα χέρια του και χαμήλωσε τα κεφάλια. Δεν κρατούσαν κανένα όπλο, απλά στάθηκαν με σταυρωμένα τα χέρια και χαμηλά το κεφάλι απέναντι από το στρατό του Γκορ. Ο Κοράν πίστευε ότι είχε κάνει τη σωστή επιλογή. Οι μορφές της υπεροψίας άρχισαν να ξεχωρίζουν. Μαύροι στρατιώτες, με φοβερές μορφές, ντυμένοι όλοι με χρυσές στολές, πανοπλίες, πομπώδεις εκφράσεις και με τρομερά όπλα, σπαθιά, κοντάρια, σφυριά, αλυσίδες και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς άρχισαν να πλησιάζουν. Και απέναντί τους τα μικρά παιδιά με τα σταυρωμένα χέρια και το κεφάλι χαμηλά, χωρίς κανένα σπαθί, χωρίς καμία ασπίδα χωρίς τίποτε, παρά μόνο με τους λευκούς τους χιτώνες και χωρίς να μιλάνε, χωρίς να φωνάζουν, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτε, παρά να κοιτάζουν χαμηλά. Η υπεροψία φώναζε, απειλούσε, εκβίαζε, φόβιζε. Και πλησιάζοντας προς το λευκό στρατό, επιδεικτικά κουνούσε τα όπλα της.

Πως ήταν δυνατόν η λευκή στρατιά να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτό το χείμαρρο βαρβαρότητας που πλησίαζε; Για μια στιγμή ο Κοράν σκέφτηκε να αλλάξει το στρατό του αλλά η σκέψη του δασκάλου του, τον σταμάτησε.

- Δεν γίνεται τίποτα τώρα. Η επιλογή σου ήταν ταπεινότητα απέναντι στην υπεροψία. Αν η επιλογή σου είναι σωστή, τότε θα κερδίσετε τη μάχη. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να παρακολουθήσετε. Τίποτε άλλο.

Το κίτρινο φως συνόδευε την υπεροψία του Γκορ και το λευκό φως τη λευκή ταπεινότητα. Η σύγκρουση πλησίαζε. Ο Κοράν σκέφτηκε να κλείσει τα μάτια του.

- Ηγείσαι του λευκού στρατού Κοράν και οι στρατιώτες σου θα πολεμήσουν για σένα. Δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου στη μάχη. Θα την παρακολουθήσεις και αυτή είναι μια αξία που πρέπει να τη μάθεις στη ζωή σου.

Η σύγκρουση άρχισε. Οι στρατιώτες του Γκορ επιτίθενται κατά μέτωπο στο λευκό στρατό, αλλά κάτι περίεργο συμβαίνει. Τα σπαθιά δεν αγγίζουν τα κεφάλια και τα σώματα των λευκών στρατιωτών. Τα κοντάρια δεν μπορούν να τρυπήσουν τα σώματά τους. Όλα τα όπλα της υπεροψίας είναι τελείως άχρηστα μπροστά στη λευκή ταπεινότητα. Και όχι μόνο αυτό. ‘Όλα τα όπλα της υπεροψίας γυρίζουν εναντίον των στρατιωτών της. Τα ίδια τους τα σπαθιά, τα δόρατα, τα βέλη από τα τόξα, οι αλυσίδες, οι πέτρες και ότι άλλο μπορεί να φαντασθεί κανείς, τους τρυπάνε και τους ρίχνουν κάτω έναν, έναν. Ούτε ένα παιδί δεν έχει κουνηθεί από τη θέση του, ούτε ένας λευκός στρατιώτης δεν έχει τρυπηθεί από κανένα όπλο. Αίματα όμως δεν υπάρχουν. Οι στρατιώτες του Γκορ, αρχίζουν και εξαφανίζονται και μέσα σε λίγα λεπτά έχει μείνει μόνο το λευκό φως και ο λευκός στρατός. Η ταπεινότητα νίκησε την υπεροψία, το κίτρινο χρώμα εξαφανίσθηκε και το λευκό έκανε την εμφάνισή του σε όλο το πεδίο της μάχης. Οι λευκοί στρατιώτες άρχισαν να κινούνται και σχημάτισαν το γράμμα Τ.

- Νικήσατε την υπεροψία με την ταπεινότητα. Ο στρατός σας κέρδισε τη μάχη. Θα πρέπει να τον χαιρετήσεις Κοράν. Εγώ σε αφήνω τώρα.

Η εικόνα του δασκάλου τους χάθηκε από τη σκέψη τους. Όλοι είχαν μείνει άφωνοι. Ο Κοράν κινήθηκε προς το λευκό στρατό και ένα παιδί ήρθε προς το μέρος του. Στάθηκε μπροστά του και του είπε.

- Η ταπεινότητα Κοράν είναι απέναντι στον εαυτό μας. Όχι απέναντι στους άλλους, αλλά απέναντι στον εαυτό μας. Είναι σαν τον αέρα που δεν μπορείς να τον πιάσεις, αλλά χωρίς αυτόν δεν μπορείς να ζήσεις γιατί δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Είναι δική μας, δεν είναι των άλλων. Η ταπεινότητα είναι μέσα μας και μας διδάσκει ότι πρέπει να κοιτάμε χαμηλά. Γιατί χαμηλά Κοράν βρίσκονται οι κανόνες της ζωής που θα μας οδηγήσουν στην πραγματική μας ύπαρξη. Χαμηλά και όχι ψηλά. Εκεί, στα χαμηλά της ταπεινότητας βρίσκεται και η αγάπη για τον εαυτό μας. Όπου υπάρχει ταπεινότητα Κοράν υπάρχει γη, υπάρχει έδαφος για να βαδίσουμε, χωρίς πέτρες, χωρίς δύσβατα μέρη, χωρίς αδιέξοδα. Και κερδίζοντας αυτή τη μάχη κερδίσατε τη γη. Μπορείτε να τη δείτε τη γη. Την κερδίσατε γιατί και εσύ και ο Λίνος αφήσατε στην άκρη τους τσακωμούς, δεν σκεφτήκατε τον εαυτό σας, παρά μόνο το κοινό καλό και έτσι μπορέσατε να βρείτε τη στρατιά που θα αντιμετώπιζε το στρατό του Γκορ. Η επιλογή Κοράν περνάει μέσα από την ταπεινότητα. Αυτή τη γη μπορείτε να τη δείτε τώρα.

Ξαφνικά οι λευκοί στρατιώτες άρχισαν να χάνονται και το απέραντο λευκό άρχισε να γίνεται ένα καταπράσινο λιβάδι, τόσο όμορφο, μα τόσο όμορφο που όμοιό του δεν υπήρχε πουθενά. Ποτέ τους δεν είχαν δει τόσο όμορφο λιβάδι. Οι πιο φημισμένοι κήποι δεν ήταν τίποτε μπροστά σε αυτή την απέραντη πράσινη ομορφιά. Αυτή ήταν η καταπράσινη γη που κέρδισαν.

Δεν πρόλαβαν να χαρούν τη νίκη τους και μια άλλη γλυκιά και χαρούμενη φωνή τους βρήκε.

(συνεχίζεται)